Het recht om te demonstreren is een verworvenheid in een democratische rechtsstaat die nauwelijks kan worden overschat. Niet zelden levert de uitoefening van dit recht echter spanningen op met andere rechten, vrijheden en belangen. Zeker nu er de laatste jaren sprake is van een sterke toename van demonstraties in aantal en verschijningsvorm. In dit spanningsveld signaleert de onderzoeker een tiental knelpunten. Die hangen onder meer samen met het naar inhoud beperken en verbieden van demonstraties, de wijze van omgaan met demonstratievormen die de samenleving meer belasten zoals kampementen, de verplichting om private ordebewaarders in te zetten bij demonstraties en het integraal verbieden van demonstraties naar plaats en tijd. Het zijn knelpunten waarvoor zich niet eenvoudig oplossingen laten aandragen. Althans niet zonder een evenwichtige balans tussen enerzijds de fundamentele betogingsvrijheid en anderzijds rechten, vrijheden en belangen van anderen uit het oog te verliezen. In deze vergelijkende studie naar de betogingsvrijheid in Nederland, Duitsland en Engeland vanuit internationaalrechtelijk perspectief vindt de schrijver echter voldoende ammunitie om met verantwoorde voorstellen te komen. ; The right to demonstrate is one of the democratic state’ major achievements. However, not surprisingly, the exercise of this right leads to tension with other rights, freedoms and interests. Especially since in recent years a considerable increase of demonstrations in number and form has taken place. In this regard, the researcher encounters ten problems. They cover topics such as the restrictions and prohibitions relating to the content of the demonstration, the approach of demonstrations in other than the traditional forms – such as encampments – which constitute a significant burden for society, the obligation to deploy own stewards during a demonstration as well as permanent or temporary demonstration bans. These are all problems for which no tailor-made answers exist. That is, solutions that strike the right ...