Gemeenten en provincies hebben sinds ongeveer twintig jaar verplicht een rekenkamer of rekenkamerfunctie. Hoe werkt het rekenkamerinstrument nu en welke bijdrage levert het aan het decentraal bestuur? Dat is de vraag die in dit artikel centraal staat. Daartoe zetten we de beschikbare kennis over rekenkamer(commissie)s op een rij en presenteren we de resultaten van een eigen analyse van de opbrengst van drie jaar gemeentelijk rekenkameronderzoek. We stellen vast dat in het overgrote deel van de gemeenten en in alle provincies de rekenkamer(commissie) inmiddels geïnstitutionaliseerd. Steeds minder vaak hebben raadsleden daarin (ook) zitting en de output is licht toegenomen van circa 1 naar gemiddeld 1,5 onderzoek per jaar. Waar eerst vooral bedrijfsvoeringsonderwerpen werden onderzocht, heeft enige verbreding naar meer beleidsinhoudelijke thema’s plaatsgevonden. Tegelijkertijd worden daadwerkelijke maatschappelijke effecten van beleid in rekenkameronderzoek weinig gemeten. Gemeenteraadsleden zijn behoorlijk tevreden over hun rekenkamer(commissie). Maar ze gebruiken rekenkamerrapporten weinig in het controleren van het college en ook aan de kaderstellende rol voegen rekenkamer(commissie)s weinig toe. Over de mate waarin rekenkameronderzoek in meer objectieve zin een bijdrage levert aan het gevoerde bestuur en versterking van het functioneren van de gemeenteraad is weinig bekend, wat dan ook een thema voor toekomstig onderzoek is.