Als docent Nederlands in het secundair onderwijs ondervind ik dagelijks hoe slecht de grammaticadidactiek eraan toe is. Het grammaticale inzicht van leerlingen gaat bijvoorbeeld niet veel verder dan het kunnen benoemen van een zinsdeel of woordsoort (Coppen, 2011). Grammatica wordt volledig geïsoleerd onderwezen, waardoor enig effect op andere taalvaardigheden veelal uitblijft en bovendien elke vorm van vakoverstijgende afstemming met de moderne vreemde talen ontbreekt. Wellicht zou juist die afstemming contrastieve bestudering van talen mogelijk maken en de ontwikkeling van bewuste taalvaardigheid bij leerlingen stimuleren, maar welke concepten lenen zich voor dergelijk onderwijs? Zijn het dezelfde grammaticale concepten die relevant zijn voor het moedertaalonderwijs en het vreemdetalenonderwijs? Of niet? Taalkundigen selecteerden voor het schoolvak Nederlands reeds zeven concepten die zij nuttig achten voor leerlingen (Van Rijt & Coppen, 2017), maar hoe denken docenten Nederlands hier zelf over en zijn er verschillen met docenten Duits en Engels? Tijdens de presentatie ga ik in op de dataverzameling, de uitkomsten en werp ik een blik op het vervolg van dit promotieonderzoek.