W oknie chaty: alef, bet

Mußt mir meine Erde Doch lassen stehn, Und meine Hütte, Die du nicht gebaut, Und meinen Herd, Um dessen GlutDu mich beneidest.Johann Wolfgang Goethe, Prometheus Martwa godzina: niewielu tam będzie. Przeciął Townsend Street, minął odrażającą fasadę Bethelu. El, tak: dom: Alepha, Betha.James Joyce, Ulisses W tomie Róża Nikogo wędrówka do domu wiedzie z lodowego Edenu, przez syberyjskie „ławice żwiru” i „morze turzycy” , aż po ostatnie wiersze z czwartego, zamykającego tom cyklu. Tych sześć wier.