De toenemende maatschappelijke diversiteit in België wordt niet steeds weerspiegeld in de diverse samenlevingsdomeinen zoals in het onderwijs, de psychiatrische gezondheidszorg, de ouderenzorg en de arbeidsmarkt. Ook in de drughulpverlening wijzen verkennende studies op ongelijkheden in diverse fasen van hulpverleningstraject, op vlak van instroom, doorstroom en uitstroom. Vertrekkend van de hypothese niet-nationale cliënten evenveel met drugproblematieken worden geconfronteerd als nationale cliënten, onderzoekt deze bijdrage de vertegenwoordiging van niet-nationale cliënten in de Belgische drughulpverlening. Vervolgens vergelijken we profielkenmerken van niet-nationale cliënten met nationale cliënten in de Belgische hulpverlening aan de hand van een secundaire analyse van de Treatment Demand Indicator (TDI) data tussen 2012 en 2014. Aangezien we enkel gebruik maken van geaggregeerde datasets, blijft de analyse grotendeels beschrijvend van aard. Voor enkele variabelen werden bijkomend odds ratio's (OR) en 95% betrouwbaarheidsintervallen berekend om bivariate associaties tussen verwijzers, profielkarakteristieken en nationaliteit van de cliënten te onderzoeken. P-waarden <0,05 werden als statistisch relevant beschouwd. De resultaten stellen discrepanties vast in de vertegenwoordiging, in het cliëntprofiel en in de doorverwijzing van niet-nationale cliënten in de Belgische drughulpverlening. Verschillen naargelang het hulpverleningsspectrum, regio en profielkenmerken worden besproken. Hoewel de TDI-data een aantal beperkingen hebben, suggereren deze resultaten enkele belangrijke lacunes die verder onderzocht dienen te worden.