De Belgische werkliedenpartij was eind 19de eeuw de sterkste socialistische formatie van Europa. Tal van Belgische historici wijzen sinds lang op het bestaan van een sociaaldemocratisch 'modèle beige' met grote internationale uitstraling. Vreemd. België schittert meestal door afwezigheid in de wetenschappelijke literatuur over het internationaal socialisme vóór de Eerste Wereldoorlog. In zijn antwoord analyseert Hendrik Defoort de originaliteit van het Belgisch socialisme. Het fundament ervan was het coöperatief model, de organisatorische vertaling van een samengaan van elementen uit het marxisme en het progressief liberalisme. Het huwelijk tussen het socialisme en het 'liberale' coöperatisme resulteerde in wat tijdgenoten omschreven als 'een klein socialistisch universum': een geheel van instellingen die niet alleen alle behoeften van de arbeiders wilden bevredigen en hun sociale activiteit stuurden, maar die evenzeer een vorm van sociale zekerheid ontwikkelden. De sleutel tot succes was het appelleren aan het eigenbelang: 'Werklieden bemint uw profijt!'. Bij de zoektocht naar inzicht passeren tal van personages, ideeën, themata, kapitaal, symbolen en steden de revue: een wandeling door een heuse brok sociale geschiedenis van Europa tijdens de lange negentiende eeuw.