De Lage Landen, met Nederland als koploper, staan wereldwijd bekend voor de productie van synthetische drugs (syndrug) binnen Europa. De landsgrenzen worden hierbij misbruikt, het productieproces wordt gespreid over beide landen. Het produceren van syndrug resulteert in drugsafval waarvan de omvang afhangt van de grondstoffen, de productiemethode en de kwaliteit van het productieproces. Drugsafval wordt vervolgens illegaal –en vaak onzichtbaar- gedumpt of geloosd in de natuur. Dit veroorzaakt gezondheidsproblemen en milieuschade. Kennis over de omvang van deze problematiek en de schadelijke langetermijneffecten van drugsafval is eerder beperkt. In België ligt de focus bij de aanpak van syndrugafval bovendien voornamelijk op het opruimen en, zodus, op kortetermijnacties. Expertise en langetermijnacties voor de aanpak van syndrugafval in België zijn schaars. We beogen zicht te krijgen op (1) de omvang van de syndrugafvalproblematiek in België, (2) betrokken actoren, taakverdeling en samenwerking bij de aanpak van syndrugafval; (3) uitdagingen voor de betrokken actoren en (4) aanbevelingen voor langetermijnacties in de aanpak van syndrugafval. Data werd verzameld aan de hand van een literatuurstudie, interviews met stakeholders in België en inzage in gerechtelijke dossiers. Het blijkt steeds moeilijker om zicht te krijgen op de problematiek van syndrugafval vanwege de verschuiving van dumpingen naar (onzichtbare) lozingen. Wetenschappelijk onderzoek naar de gevaren van syndrugafval blijft nodig zodat de aanpak gerichter en effectiever kan verlopen. Wat de aanpak in België betreft, is nood aan sturing en duidelijkheid: een nationaal protocol en een nationaal meldpunt worden aanbevolen om dit op lange termijn te bewerkstelligen.