Hoe punitief is België? De gevangenispopulatie stijgt al jaren, de gemeenschapsgerichte straffen kennen een sterke opmars en er worden gemeentelijke administratieve sancties ingevoerd. Het lijkt wel alsof we méér en harder straffen. Tegelijk spreekt men over straffeloosheid: er zou geen eenduidig vervolgingsbeleid zijn, de korte vrijheidsstraffen worden niet uitgevoerd, voorlopige invrijheidstellingen worden misbruikt om de overbevolking op te lossen, het softe karakter van elektronisch toezicht wordt aangeklaagd, enzovoort. De aandacht voor slachtoffers zou dan weer een strenger beleid in de hand werken. Hoe moeten we deze paradoxale tendensen begrijpen? Is er sprake van een verharding van het strafbeleid en waaruit zou dit dan blijken? Hoe verhoudt de bestraffingspraktijk zich tegenover de evoluerende criminaliteit? Wat is de visie van de burger over het straffen? Wordt er selectief opgetreden tegen bepaalde groepen in de samenleving? Hoe moeten we de samenhang zien met bredere maatschappelijke ontwikkelingen? Academici en bevoorrechte getuigen uit het bestraffingsveld geven in dit boek een eerste aanzet tot antwoord op deze vragen.