Abstract: De Covid-19-pandemie beïnvloedt de routinezorgprocessen voor chronische patiënten. Een beter begrip daarvan helpt om de weerbaarheid van het gezondheidssysteem te vergroten en dit adequaat voor te bereiden op volgende golven van de pandemie. Een kwalitatieve studie werd uitgevoerd in 16 eerstelijnspraktijken: 6 solo-, 4 monodisciplinaire en 7 multidisciplinaire praktijken. Aan de hand van semigestructureerde video-interviews werden 21 respondenten (huisartsen, verpleegkundigen en diëtisten) ondervraagd. Een thematische analyse werd uitgevoerd, gebruikmakend van de elementen van het chronischezorgmodel (CZM). Drie thema’s kwamen naar voren: veranderingen in de organisatie van de zorg, risicostratificatie en zelfmanagementondersteuning. Alle deelnemende praktijken rapporteerden drastische veranderingen in de organisatie met een collectieve verschuiving naar Covid-19-zorg en een vermindering van de activiteiten rond chronische zorg, minder consulten en personeel dat verantwoordelijk is voor zelfmanagementondersteuning. Een overgang naar digitale ondersteuning heeft niet plaatsgevonden. Weinig huisartsen hadden een systematische aanpak om hoogrisicopatiënten te identificeren en contact op te nemen voor vroegtijdige opvolging. Een praktijk met een vooraf vastgestelde gestructureerde teamsamenwerking slaagde erin om de meeste elementen van chronische zorg voort te zetten. Huisartsen verwachtten over het algemeen geen effecten van de tijdelijke verstoring voor patiënten, hoewel ze hun bezorgdheid uitten over patiënten die reeds slecht gereguleerd waren. De bevindingen in dit artikel tonen een verstoring van het aanleveren van chronische zorg in de Belgische eerstelijnszorgcontext. In dergelijke contexten kan de oprichting van het CZM de continuïteit van de zorg in crisistijden vergemakkelijken. Kortetermijnacties moeten gericht zijn op het identificeren van hoogrisicopatiënten en het ontwikkelen van een praktijkorganisatieplan om chronische zorg te organiseren en digitale kanalen te gebruiken voor ...