De Vlaamse ruimte is sterk bebouwd en versnipperd. Dit geeft aanleiding tot het stereotiepe beeld van Vlaanderen als één homogeen verstedelijkt veld. Analyses van de bebouwing en versnippering tonen echter aan dat er binnen de Vlaamse ruimte belangrijke verschillen zijn. Deze analyses leveren niet enkel meer gedetailleerde inzichten in de ruimtelijke realiteit van Vlaanderen, maar stellen ook de gangbare manier van denken over verstedelijkte ruimte in vraag. Zeker wat betreft de open ruimte worden bebouwing en versnippering vaak als een eenduidige verstoring gezien, die het gebied eensklaps minder waardevol maken. Deze conservatieve houding gaat voorbij aan de unieke eigenschappen en potenties van dergelijke gebieden. Gebieden met veel verspreide bebouwing vergen immers een andere ontwerpaanpak dan verlinte of verkavelde gebieden, en ook kleinere openruimtefragmenten kunnen een belangrijke socioculturele en zelfs ecologisch rol spelen. Het exploreren van deze potenties komt niet enkel de waarde van deze versnipperde ruimten ten goede, maar kan ook een interessant uitgangspunt vormen voor het nadenken over toekomstige verstedelijkingsprocessen.