Zandbanken, slikken, schorren, stranden en duinen vormen een natuurlijke bescherming tegen stormvloeden en mariene overstromingen. Het grootste deel van de kustlijn wordt vandaag in belangrijke mate beschermd door brede of smalle duingordels. Vooral in de zeereepduinen draagt een biotische component daar substantieel toe bij, namelijk de vegetatie gedomineerd door helm. Er is een rechtstreekse waardering mogelijk van Kustbescherming via het vermijden van slachtoffers en economische schade bij stormvloeden, net als via de vermeden kosten van aanleg en onderhoud van zeewerende infrastructuur. Verdere urbanisatie van de kustvlakte en klimaatwijzigingen doen de vraag naar (het belang van) deze dienst toenemen. Het belemmeren van natuurlijke duinvorming en het overmatig vastleggen van duinen hypothekeert de toekomstige levering van de dienst. Duinen afgesneden van de natuurlijk dynamiek hebben een verminderd ‘zelfhelend vermogen’ na stormen. Het inzetten op natuurlijke kustbescherming heeft naast economische voordelen synergiën met recreatie en biodiversiteit. Beleidsmatig-planologisch is de zeereep grotendeels geconsolideerd. Er zijn echter lokaal opportuniteiten voor het verbeteren van het gebruik van natuurlijke kustbescherming door het verwijderen van oude dijken en het voorzien van aangepaste recreatieve infrastructuur.