Nezahat Nurettin Ege, Osmanlı Devleti’nin içinde bulunduğu ve 1. Dünya Savaşı’ndan sonra daha da derinleşen kriz durumundan kaygı duyan gençlerden biri olarak, 1918 yılında Prens Sabahattin’in fikirleriyle ve kısa bir süre sonra da kendisiyle tanışmıştır. Prens ile İstanbul’da bulunduğu 1924 yılına kadar yüz yüze, ardından öldüğü 1948 yılına kadar mektuplaşarak sürekli bir irtibat halinde olmuştur. ‘Öğretmen-öğrenci’ ilişkisi olarak değerlendirilebilecek bu irtibat, Prens’in ölümünün ardından Ege’nin sergilediği bir ‘Prens’i unutturmama’ çabasına dönüşmüştür. Ege, imzasının bulunduğu telif ya da tercüme yazılarında ya doğrudan Prens Sabahattin’in şahsiyetini ele almış ya da toplumsal olayları değerlendiriş biçimi yani yöntemi olarak görülebilecek Meslek-i İçtimaî’sini işlemiştir. Bu çerçevede makalemizde, bir Prens Sabahattin takipçisi olarak adlandırılabilecek Ege’nin farklı alanlara ve türlere yayılmış yazı faaliyetleri üzerinde durulacaktır. Böylece hem Prens Sabahattin’in Ege’nin düşünce ve fikir dünyasında nasıl bir iz bıraktığının anlaşılması hem de Ege’nin ‘öğretmeninden’ öğrendiklerini içinde bulunduğu koşullara ne şekilde adapte ettiğinin ortaya konması amaçlanmaktadır.