In this paper, we deconstruct how geography is organized as an academic study in the Netherlands. We consider how human and physical foci in geography are included in undergraduate and graduate curricula. As a country with a long academic history and renowned geography programmes, the minimal integration between human and physical geography that we identified is remarkable. We reflect on one high-profile societal debate to illustrate the limitations of the current way of conceptualizing geography as a degree programme: the case of human-induced earthquakes in the Dutch province of Groningen due to gas extraction. We argue that countries with academic geography education similar to the Netherlands stand to gain from embracing the integrative aspects to the field of geography. This is particularly the case when considering processes of global change that rapidly and, arguably, increasingly influence socio-spatial inequalities and livelihoods from global to local levels. ; Deze paper bekijkt hoe geografie is georganiseerd als een academische studie in Nederland op Bachelor- en Masterniveau. De analyse laat zien dat de scheiding tussen sociale en fysische geografie systemisch ingebed is in het Nederlands universitair onderwijs; een opvallende observatie rekening houdend met de lange academische geschiedenis en internationale reputatie van Nederlandse universiteiten, ook wat betreft geografie. We reflecteren op het maatschappelijk debat rond aardbevingen in Groningen als gevolg van gasextractie om de beperkingen van deze onderwijsfocus te illustreren. In conclusie stellen we dat landen met een vergelijkbare academische onderwijsbenadering rond geografie baat hebben bij het omarmen van geïntegreerde sociaal-fysische elementen die de geografiediscipline kenmerken. Een dergelijke benadering is bijzonder relevant in een globaliserende wereld waarin geïntegreerde natuurlijke en maatschappelijke processen aan de basis liggen van sociaalruimtelijke ongelijkheid.