This article examines how Els Borst-Eilers, Dutch minister of Health between 1994 and 2002, pursued the cause of Evidence-Based Medicine (EBM) – an influential movement in the medical field that gained a particularly firm foothold in the Netherlands. It focusses on the way Borst-Eilers operated within the nexus between healthcare and politics, discussing whether or not this made her a boundary person (analogous to the notion of boundary concepts). In particular, the paper analyses how she deliberately cultivated her persona as a specialist minister (‘a doctor, not a politician’) and how she pragmatically utilised EBM as a tool for depoliticising the thorny political issue of cost containment in healthcare. It was not so much the notion of EBM itself, but rather its specific translation into efficient and appropriate healthcare of which Els Borst-Eilers became the foremost advocate in the Netherlands. This article is part of the special issue ' Blurring Boundaries: Towards a Medical History of the Twentieth Century '. 'Een dokter in de politiek'. Els Borst-Eilers en de opkomst van de empirisch onderbouwde gezondheidszorg in Nederland Dit artikel onderzoekt de wijze waarop Els-Borst Eilers, minister van Volksgezondheid tussen 1994 en 2002, zich heeft ingezet voor ‘evidence-based medicine’ (EBM) – een invloedrijke beweging in de geneeskunde die een sterke stempel heeft gedrukt op de huidige Nederlandse gezondheidszorg. Het artikel richt zich op de manier waarop Borst-Eilers manoeuvreerde op het snijvlak tussen gezondheidszorg en politiek, waarbij de vraag aan de orde komt of zij beschouwd kan worden als een boundary person (analoog aan de notie van boundary concepts ). Centraal in de analyse staat de door Borst gecultiveerde ‘persona’ van vakminister (‘een dokter, geen politicus’), evenals de wijze waarop zij EBM gebruikte als middel om het vraagstuk van kostenbeheersing in de gezondheidszorg te depolitiseren. In dat opzicht was Borst-Eilers niet zozeer de grote voorvechter van EBM als zodanig, als wel van de ...