De salafi-beweging (een zeer orthodoxe islamitische stroming) schendt autonomie (individuele vrijheid) als democratische waarde op dit moment in Nederland niet. Binnen de salafi-beweging is er geen sprake van legitimering van dwang. Ook is er kennis van en respect voor de politieke rechten in de religieuze, maatschappelijke en politieke opvattingen, ambities en praktijken van de salafi-beweging, met uitzondering van jihadi-salafi’s. De organisatievormen, opvattingen en praktijken lenen zich niet voor duurzame en eenduidige participatie en duidelijk afgebakende groepsgrenzen. Daardoor is het schenden van de condities van autonomie niet aan de orde, zijn keuzemogelijkheden beschikbaar en is er geen sprake van isolement. De autonomie van kinderen die (nog) niet naar school gaan en vrouwen in informele huwelijken, wanneer zij sterk geïsoleerd zijn van de omgeving, kan echter wel onder druk staan. Ineke Roex onderzocht hoe de salafi-beweging zich tot de democratische waarde van autonomie verhoudt. Roex vindt het van belang dat salafi’s niet geïsoleerd raken. Beperkende maatregelen (bijvoorbeeld een boerka- of hoofddoekverbod) en weigering voor studie of werk op grond van godsdienstige achtergrond of uiterlijk voorkomen, kunnen isolement in de hand werken, ook al hebben deze maatregelen participatie of bevordering van democratische waarden voor ogen. Samenwerkingen met salafistische organisaties moeten niet per definitie uitgesloten worden, aldus Roex. Ten slotte moet de salafi-beweging de ruimte krijgen om politiek te participeren. De Nederlandse democratie moet - voor de waarborging van autonomie - maatschappelijke en politieke participatie mogelijk houden voor iedereen, ongeacht iemands diepste overtuigingen, hoe onwenselijk of extreem die ook mogen zijn. Voor haar onderzoek verrichtte Roex 10 maanden intensief antropologisch veldwerk in en rondom salafistische organisaties in Nederland.