In dit boek bespreken we de geschiedenis van de Nederlandse televisie in een cultuurhistorisch kader dat lang niet altijd strikt binnen de Nederlandse grenzen blijft. Een ander uitgangspunt hangt samen met het gegeven dat in de televisiegeschiedenis verschillende, onderling samenhangende invloeden belangrijk zijn geweest: institutionele en beleidsmatige, culturele, maatschappelijke, technologische en professionele normen van makers. De opbouw van dit boek weerspeigelt dat. In het eerste hoofdstuk wordt de komst van televisie geplaatst in een technologische en internationale context die teruggaat tot in de 19de eeuw. Opeenvolgende technische experimenten overal ter wereld leidden tot de culturele vorm waarmee televisie na 1950 tot het belangrijkste massamedium uit zou groeien: thuisontvangst van algemene en gevarieerde programma’s in een vast programmaschema dat rekening houdt met sociaal gedrag en dominante culturele opvattingen. In vergelijking met grote landen zoals de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Frankrijk was Nederland daar relatief laat mee. Maar in vergelijking met Europese landen met een vergelijkbare bevolkingsomvang, was dat ook weer niet heel erg laat. In relatie met de radiogeschiedenis was dat wel opvallend, want bij de ontwikkeling van dat medium liep Nederland juist voorop.