Dat laagbetaald werk leuk kan zijn, kunnen vele goedverdienende burgers zich maar moeilijk voorstellen. Als maatschappelijk slagen synoniem is met inkomen en status, dan moeten leden van ‘het onderste kwart’ hun baan wel verafschuwen. Deze staat immers symbool voor hun gebrek aan succes. En bovendien, hoe kan de afwezigheid van uitdaging tot tevredenheid stemmen, steeds weer hetzelfde kunstje uitvoeren leuk zijn en ongezonde lichamelijke inspanning prettig? En dat terwijl je in de samenleving zonder pardon tot niet-intelligent wordt gebombardeerd. Alles bij elkaar moet het onderste kwart wel ongelukkig zijn in het werk. Toch is dit geenszins het geval. Het onderste kwart is dan wel iets minder tevreden met het werk, maar het verschil van slechts 4% met het bovenste kwart is verre van groot (tabel 1). Hoe komt dat?