Joh. Heinrich Lamberts […] deutscher gelehrter Briefwechsel - tom pierwszy - to zbiór bogatej korespondencji naukowej Johanna Heinricha Lamberta (1728-1777), opublikowany najprawdopodobniej w 1781 roku w Berlinie i Dessau, pod redakcją Johanna III Bernoullego (1744-1807) - matematyka, prawnika i filozofa, od 1767 roku dyrektora Królewskiej Akademii Nauk (niem. Königliche Akademie der Wissenschaften) w Berlinie. Johann Heinrich Lambert, urodzony w 1728 roku w Miluzie, w rodzinie hugenotów był wszechstronnym naukowcem, matematykiem, filozofem, fizykiem i astronomem pochodzącym z Alzacji. (Współcześnie klasyfikuje się go zwykle jako uczonego szwajcarskiego, francuskiego lub niemieckiego). W 1765 roku został członkiem Królewskiej Akademii Nauk w Berlinie. Dwa lata później (1767) udowodnił, że liczba pi jest liczbą niewymierną. W swych pracach jako jeden z pierwszych, posługiwał się funkcjami hiperbolicznymi. Znaczące były także jego prace z zakresu optyki, astronomii, geometrii etc. Był też filozofem, bliskim Immanuelowi Kantowi. (główne dzieło filozoficzne Lamberta to Neues Organon z 1764 roku). Tom pierwszy dokumentu w większości zawiera obszerną korespondencję Lamberta prowadzoną z niemieckim filozofem, matematykiem i nauczycielem Georgiem Jonathanem von Holland (1742-1784) i jest ważnym źródłem poznania intelektualnej atmosfery ówczesnej Europy, kiedy praca naukowa nabierała charakteru zespołowego, a korespondencja stała się ważnym instrumentem wymiany informacji, myśli i doświadczeń, wyrażania poglądów, rozwiązywania problemów i zagadnień naukowych, dyskusji itd. Niniejszą część opracowania uzupełnia korespondencja z jednym z najwybitniejszych reprezentantów oświecenia, królewieckim filozofem Immanuelem Kantem (1724-1804), niemieckim filozofem i logikiem Gottfriedem Ploucquetem (1716-1790), szwajcarskim pisarzem i teoretykiem literatury Johannem Jakobem Breitingerem (1701-1776) etc.