This review of Martin Conway’s The Sorrows of Belgium notes its emphasis on continuities across the liberation and its implicit reperiodisation of Belgian history so that the 1960s rather than 1945 mark the real break with the country’s nineteenth century past. Conway argues that this continuity was facilitated by a widespread desire for a return to normalcy, a desire which helped political elites inside and outside parliament reassert the central role of the state in the country’s life. Mark Mazower also discusses Conway’s treatment of political ideas, especially those that emerged in response to the occupation.Succes van een Belgische politieke eliteDeze bespreking van Martin Conway’s The Sorrows of Belgium benadrukt de continuïteit na de bevrijding en de impliciete nieuwe periodisering van de Belgische geschiedenis die in Conway’s boek centraal staan, waarbij de jaren 1960 in plaats van 1945 de echte breuk met het negentiende-eeuwse verleden van het land markeren. Conway stelt dat deze continuïteit werd vergemakkelijkt door een wijdverbreid verlangen naar normaliteit, een wens die de politieke elites binnen en buiten het parlement hielp de centrale rol van de staat in het dagelijkse leven opnieuw te bevestigen. Mark Mazower bespreekt ook Conway’s uiteenzetting van politieke ideeën, met name de ideeën die ontstonden als reactie op de bezetting.