De verkeersonveiligheid is altijd al een probleem geweest, maar de laatste jaren wordt er meer en meer aandacht aan besteed in de media. Elk jaar sterven er ruim 40 000 mensen ten gevolge van een ongeval in de Europese Unie. België is één van de slechtst scorende Europese landen. Eén van de doelstellingen van het Ministerie van verkeer is bijgevolg het halveren van het aantal verkeersongevallen tegen 2010. De statistieken van de laatste jaren tonen ons dat het aantal verkeersdoden aanzienlijk gedaald is, toch hebben we in België nog een zeer lange weg af te leggen. Uit de statistieken blijkt echter dat er mogelijke verschillen zijn tussen Vlaanderen en Wallonië betreffende de verkeersonveiligheid. Het doel van deze eindverhandeling is het bestaan van deze verschillen te verklaren. In dit onderzoek wordt er gebruik gemaakt van de ongevallencijfers van 1990 tot en met het jaar 2002. Voor deze periode ben ik eveneens op zoek gegaan naar de cijfergegevens van mogelijke verklarende variabelen, bijvoorbeeld het BBP per capita. Deze gegevens zullen worden gebruikt in de regressie-analyses. In een eerste fase worden de data bewerkt om zo tot een reeks nuttige verklarende variabelen te komen. Dit houdt in dat sommige data worden weggelaten en anderen worden getransformeerd in een meer bruikbare vorm. Zo worden, indien mogelijk, ontbrekende waarden ingevuld door middel van schattingen. Het praktisch onderzoek naar de verschillen tussen Vlaanderen en Wallonië betreffende de verkeersveiligheid bestaat uit een meervoudige lineaire regressie met insteek van dummyvariabelen voor de gewesten en de provincies. Voor het daadwerkelijk opstellen van deze modellen wordt er gebruik gemaakt van het statistisch softwarepakket “SAS”. Bij wijze van verkennend onderzoek wordt er gebruik gemaakt van stapsgewijze variabelenselectie. Dit gebeurt voor de twee afhankelijke variabelen, het aantal dodelijke ongevallen en het aantal letselongevallen. Deze modellen vormen de basis voor verder onderzoek. In overleg met medewerkers van het IMOB, ...