In het essay 'Het woord en het beeld' onderwerpt Henk Pröpper de monumentale, negen uur durende documentaire 'Shoah' (1985) van Claude Lanzmann aan een onderzoek. Wat wil Lanzmann ons met de documentaire vertellen, laten weten en ervaren, en wat kunnen wij daar vervolgens over zeggen? Welke strategieën zet hij in als filmer, auteur en interviewer? En is de Holocaust volgens Lanzmann eigenlijk wel in beeld of taal te vatten, of doet elk woord en beeld uiteindelijk afbreuk aan de werkelijke gebeurtenissen? Jacq Vogelaar beweerde in zijn omvangrijke studie 'Over kampliteratuur' (2006) dat Lanzmann elke representatie van de Holocaust onmogelijk acht, en recenter schreef ook Arnon Grunberg deze zienswijze aan Lanzmann toe. Volgens Pröpper ligt dat een stuk genuanceerder. In zijn essay verkent hij nauwgezet de schakeringen in het denken van Lanzmann en hoe dit doorwerkt in 'Shoah', waarbij hij ook de boekversie van Lanzmanns documentaire als leidraad neemt. 00Met omwegen langs Lanzmanns memoires 'Le lièvre de Patagonie', Vogelaars 'Over kampliteratuur', Vasili Grossman en Simone de Beauvoir vermengt Pröpper in dit stilistisch hoogstaande essay persoonlijke herinneringen, scherpzinnige analyses en een indrukwekkende eruditie. En komt zo tot een visie op Lanzmanns bedoelingen, en de fenomenale kracht van het woord en het beeld.