Somber over de toekomst, angstig voor de opkomst van China en India, bezorgd over de veiligheid op straat, ontevreden over de overheid en de maatschappij. Dat was het beeld dat in het Sociaal en Cultureel Rapport 2004 werd geschetst over de kijk van de Nederlanders op zichzelf en de samenleving 'In het zicht van de toekomst'. Het persoonlijke leven zag er anders uit. De meeste mensen waren erg tevreden met hun eigen leven, gelukkig met hun gezin en hun werk, goed gezond ook. De zelfgenoegzaamheid van Jan Salie die aan zijn eigen rustige leven genoeg en voor de wereld geen belangstelling had, leek aan het begin van de eenentwintigste eeuw weer terug. Het Sociaal en Cultureel Rapport 2006 laat de andere kant van Nederland zien. Overal in de samenleving zijn er mensen en groepen die initiatieven nemen, zich inzetten voor anderen en het algemeen belang, geloven in de toekomst en risico durven nemen. 'Investeren in vermogen' is het thema van dit SCR, en dat is meer dan simpelweg werken voor het eigen levensonderhoud of zorgen voor de eigen gezinsleden. Scholen bieden toptalenten extra kansen, boeren verbreden het draagvlak van hun bedrijf met nieuwe activiteiten, gehuwde vrouwen met kinderen die toch fulltime willen werken, buurtbewoners die zich verantwoordelijk voelen voor de leefbaarheid van de omgeving, gezonde mensen die hun best doen gezond te blijven. Het zijn maar een paar voorbeelden uit dit SCR. De uitkomst van de inspanningen van al deze mensen is onzeker en zeker niet altijd ten eigen nutte, maar de inzet is gericht op een blijvende versterking van de competentie, een fundamentele verbetering van de situatie of een vergroting van de kansen. In het SCR 2004 werd de stagnatie zichtbaar, in het SCR 2006 is de energie voelbaar. Stilstand heeft plaatsgemaakt voor groei die gesteund en versterkt kan worden, zoals de stagnatie er om vroeg om doorbroken te worden. Het gaat goed met de economie, het kan ook weer beter gaan met Nederland.