'ALS IK ZWAK BEN, DAN BEN IK STERK' - In de overdenking door Huub Oosterhuis bij zijn uitvaart op 15 oktober 2002 wordt Prins Claus niet als een vorstelijke verschijning uit de kring van fraaie mensenkinderen, maar als een lotgenoot van vreemdelingen en zwervers voorgesteld, -'geen leider, maar een lijder, geen krijger, maar een zwijger'. Juist in zijn bescheidenheid en eenzaamheid bleek zijn majesteit en solidariteit. Claus, de geboren koning, was een machteloze machthebber, een gewonde geneesheer, kortom, een welhaast bijbelse heilsfiguur.