Dit proefschrift gaat over het leven en het werk van Gerrit Mannoury (1867–1956), een Nederlands wiskundige, filosoof en communist. Het hoofddoel van dit onderzoek is het geven van een overzicht van Mannoury's relativistisch denken. Om dit doel te bereiken zijn enkele van zijn belangrijkste wetenschappelijke en politieke teksten beschreven en geanalyseerd tegen de achtergrond van zijn leven. Mannoury begon zijn carrière als onderwijzer en was ook werkzaam als leraar, als gouverneur, als schoolleider en als accountant. Daarnaast doceerde hij aan de Gemeentelijke Universiteit te Amsterdam als privaatdocent in de logische grondslagen der wiskunde. Later werd hij hoogleraar in de meetkunde, de mechanica en de wijsbegeerte der wiskunde aan diezelfde universiteit. Na zijn emeritaat verleende de universiteit hem het eredoctoraat in de wis- en natuurkunde. Mannoury’s interesses lagen, behalve op het terrein van de zuivere wiskunde, voornamelijk op het gebied van de filosofie van de wiskunde, van de geschiedenis van de wiskunde en van de didactiek van de wiskunde, en tevens op het gebied van de filosofie, van de significa, van de massapsychologie en van de politiek. Al deze gebieden bekeek hij vanuit een relativistisch standpunt en in die zin kan gesteld worden dat het relativisme – het idee dat alles betrekkelijk en niets absoluut is – het enige onderwerp van zijn werkzaamheid gedurende het grootste deel van zijn leven is geweest. Deze studie, waarin tekstanalyse en historisch onderzoek elkaar voortdurend afwisselen, is niet alleen gebaseerd op Mannoury’s publicaties, maar ook op een grote hoeveelheid archiefmateriaal zoals manuscripten, typoscripten, persoonlijke aantekeningen, krantenknipsels, dagboeken, ansichtkaarten en brieven. Het boek is chronologisch opgebouwd en volgt Mannoury’s leven en werk van geboorte tot dood.