Het besef dat een aanvullende strategie nodig is om de achteruitgang van waardevolle biotopen en het uitsterven van bedreigde planten- en diersoorten tegen te gaan groeide de laatste jaren enorm. Dit heeft geleid tot de opmars van natuurontwikkeling, waarbij de grens van het beheer van waardevolle biotopen werd verlegd naar het herstel van gedegradeerde natuurgebieden of intensief gebruikte landbouwgronden. Deze laatste categorie wordt in dit rapport behandeld. Heeft natuurontwikkeling op voormalige, intensief gebruikte landbouwgronden inderdaad geleid tot een hoogwaardige natuur? Welke factoren bepalen succes of mislukking. Welke maatregelen moeten aangewend worden? Deze studie vertrekt van een hele reeks praktijkvoorbeelden in heel verschillende omstandigheden (van de polders tot de voerstreek), waar een groot aantal verschillende natuurontwikkelingsmaatregelen worden uitgevoerd of in uitvoering zijn, en beoogt in een eerste fase een beeld te schetsen van de Vlaamse situatie. In een tweede fase werd in een deel van deze gebieden een intensieve veldcampagne gevoerd. Met aanvullende gegevens over abiotiek en landschapsecologie werd gepoogd de sturende factoren voor de natuurherstel in deze terreinen te detecteren. In dit derde deel komt bosontwikkeling op voormalige landbouwgronden aan bod.