Kleine literaire tijdschriften, zogenaamde little magazines, hebben een belangrijke rol gespeeld bij de doorbraak, in de loop van de jaren vijftig, van de Amerikaanse Beat Generation. Aangezien grotere uitgeverijen en de gevestigde tijdschriften lange tijd terugschrokken voor de zowel inhoudelijk als formeel van de norm afwijkende uitingen van de Beats, verscheen hun werk aanvankelijk vooral in kleinere tijdschriften als de twee waaraan in dit artikel aandacht wordt besteed: de Chicago Review en Big Table. Aan de hand van een beschrijving van de inhoud van deze twee tijdschriften wordt geprobeerd duidelijk te maken hoe het werk van de Beat Generation zich in deze tijdschriften gaandeweg een eigen plaats verwierf. Speciale aandacht wordt besteed aan de rol van de redacteuren Irving Rosenthal en Paul Carroll; door zijn uitgekiende strategie om voor het omstreden werk van Beat-auteur William S. Burroughs geleidelijk een steeds grotere plaats in te ruimen, bepaalde vooral Rosenthal het veranderende karakter van de Chicago Review. De veranderingen bij dat tijdschrift verliepen niet zonder slag of stoot en waren voor de eigenaar ervan, de University of Chicago, op een gegeven moment aanleiding om de Chicago Review aan censuur te onderwerpen. Ook deze censuur en de reactie erop, de oprichting van Big Table, worden in het artikel belicht.